Publicatie Expressieniveaus van TAM-receptoren en van de liganden in de testikels van ratten die op korte en middellange termijn worden blootgesteld aan radiofrequentiestraling op 2100 MHz

Hiertoe hebben de onderzoekers verschillende groepen ratten gevormd. In elk groep zaten tien ratten:

• “schijngroep” voor de blootstelling gedurende korte termijn (1 week): d.w.z. niet-blootgestelde dieren die onder dezelfde omstandigheden worden geplaatst als de blootgestelde dieren, met uitzondering van de blootstelling (de dieren worden bijvoorbeeld in dezelfde kooien gezet, onder dezelfde omstandigheden, maar met het blootstellingssysteem uitgeschakeld). Dit zorgt ervoor dat een eventueel verschil tussen de blootgestelde en de niet-blootgestelde groepen toe te schrijven is aan de blootstelling en niet aan een andere parameter binnen de testomgeving die tussen de twee groepen zou verschillen;
• groep gedurende korte termijn (1 week) blootgesteld aan RF-EMV, 2100 MHz;
• “schijngroep” voor de blootstelling gedurende middellange termijn (10 weken);
• groep gedurende middellange termijn (10 weken) blootgesteld aan RF-EMV, 2100 MHz;
• controlegroep, d.w.z. niet blootgesteld.

Afhankelijk van hun groep werden de dieren twee uur per dag echt blootgesteld of gesimuleerd blootgesteld (schijn). Tijdens de blootstelling werden de dieren in plexiglazen buizen gezet. De onderzoekers analyseerden vervolgens de testiculaire weefsels van de ratten, waaronder de aanwezigheid van bepaalde receptoren (TAM's) en moleculen (liganden).

De onderzoekers observeerden een abnormale vorm van sommige testiculaire structuren in de aan RF-EMV blootgestelde groepen, alsook een abnormaal spermatogeneseproces (spermaproductie) in vergelijking met de gesimuleerd blootgestelde groepen en de controlegroep. Eén van de onderzochte receptoren werd veel significanter uitgedrukt in de groepen ratten die werden blootgesteld aan RF-EMV. Daarnaast werd een beduidende toename van apoptose waargenomen. Dat is een proces waarbij beschadigde of onnodige cellen hun dood veroorzaken door zelfvernietiging, een soort van gecontroleerde zelfmoord die essentieel is voor het behoud van de goede werking van onze organen en onze gezondheid. Een verstoord apoptoseproces zou de waargenomen morfologische problemen kunnen verklaren, maar ook leiden tot andere problemen, zoals een ontsteking.

De onderzoekers concluderen dat de blootstelling aan RF-EMV kan leiden tot vormveranderingen van de testikels en van hun functie bij ratten via een negatief effect op complexe biologische processen. Zij wijzen er echter op dat het effect op de eigenlijke werking van de testikels niet bekend is en dat verder onderzoek nodig is.

Deze studie werd over het algemeen goed uitgevoerd. Er is immers een temperatuurcontrole uitgevoerd om een eventuele temperatuurstijging als gevolg van blootstelling aan RF-EMV, die de oorzaak van waargenomen negatieve effecten zou kunnen zijn, uit te sluiten. Zoals bovendien eerder vermeld, werd door de onderzoekers een schijngroep geïntroduceerd. Zij beoordeelden ook de dosis waaraan de ratten werden blootgesteld over het hele lichaam alsook ter hoogte van de testikels, door berekening van de specifieke absorptiesnelheid van de straling (in het Engels SAR of “Specific Absorption Rate”, de maateenheid van de hoeveelheid radiofrequente energie die het lichaam absorbeert tijdens blootstelling aan RF-EMV). Daartegenover staat dat de experimenten niet blind zijn uitgevoerd. Deze voorwaarde is belangrijk omdat het betekent dat de onderzoekers niet weten welke dieren al dan niet zijn blootgesteld aan RF-EMV, om te voorkomen dat de resultaten, zelfs onopzettelijk, worden beïnvloed.

Zoals de onderzoekers al aangaven, blijven de effecten van RF-EMV onzeker en vereisen verder onderzoek om hun impact op de testikels en vruchtbaarheid te bevestigen.